کتاب شعر

به نام سکوت

اینکه شب بشینی سوره یاسین رو بخونی

و تمام ذکر ها رو به جا بیاری

فرداش بهت زنگ بزنن خبر بدن که ناشر شعراتو اتفاقی دیده و دربدر دنبالت میگرده

اینکه تو راه رفتن پیشش پیاده بریو توی راه یه پسره بخواد دستتو بگیره و بزنی در گوشش

اینکه اینقد بترسی که تا مدتی ارزو کنی که ای کاش پات قلم میشدو پیاده نمیرفتی و بعدم خدا رو شکر کنی که اتفاقی نیوفتادو به همین جا ختم شد

اینکه این خبر ناگهانی فقط تورو خوشحال کنه نه اعضای خانوادتو!همه اینا باعث میشه تو به خودت فکر کنی

میری توی جلسه میشینی

لذت میبری که یه سری ادم رو با علایقی مثه علایق خودت ببینی و قول بدی که تو هم تو اون انجمن عضو شی بعد کنکورت

لذت بردن انی

اینکه این خبر خوش فقط برای چند ساعت خوشحالت کنه بعد یاد کنکورت بیوفتی

اینکه همه ادما بهت بگن که تو خاصی و تو باورت نشه

یعنی میشه کسی استعدادهای خودشو نبینه

اینکه شعی کنی یه نفرو فراموش کنی

اینکه درگیریت این 48 روز باشه

اینکه الان سرت درد کنه و شر شر عرق بریزی ولی بنویسی بازم

اینکه به این فک کنی که خدا چقدر درست میگه که اگه یه قدم به سمتش برداری ده قدم به سمتت میاد!من فقط یه تصمیم مطابق میلش گرفتم ببین از اون روز داره چه کارایی برام میکنه

اینکه دلت بخواد کتاب انسان در جستجوی معنا رو بخونی اما وقت نداشته باشی

اینکه دلت بخواد یه دل سیر گریه کنی به خاطر همه چیز ولی نتونی

اینکه احساس کنی هنوز داغیو نفهمیدی چی بسرت اومده

اینا همه نگرانم میکنه

پانیک نوشت:نظرای قبلی رو همینجوری تایید کردم بدون جواب!!حوصله ندارم!!!متاسفم