اینم شعری که گفتم!!!!!!!!!

ماه آسمان آبی قلب من در نقطه ای به خواسته اش میرسد

که خورشید شب بی پایان این روز سرد را در آغوش بگیرد

و حاصل این هم آغوشی سرد چیزی جز سکوت سهمگین و مبهم آسمان نیست

مرا .....

عقاب ذهنم را....

وجود بیکرانه ام را برای این برزخ بزرگ درک کن

بی حاصل میاندیشیدم

که مترسک ذهن من به عشق پرنده ی امید

مزرعه ی زندگیم را به دست باد هوس میسپارد

و حاصل آن سوختن یک اندیشه ی ناب بود

بعدا نوشت:پانیک در دست تعمیر است!برایش دعا کنید......